Robby de Rooy: “Met de aanpak is het contact in een nieuw jasje gestoken”
“Ik zie door de VeiligPlus-aanpak echt iets gebeuren”, vertelt Robby de Rooy, projectleider bij Amsta Karaad in Amsterdam. “De stellingen in de Veiligheidspeiling worden intensief besproken, mensen geven hun mening en luisteren goed naar elkaar. Dat komt ook doordat ze nu een uur bij elkaar zitten in plaats van vijf minuten bij een overdracht. Ze krijgen meer ruimte en tijd. Ze zijn geïnteresseerd in wat de ander bezielt en bezighoudt.”
Binnen Amsta Karaad is de VeiligPlus-aanpak ingevoerd bij teams die vaak te maken hebben met escalaties en bij teams die elkaar soms moeilijker vinden. “Op drie locaties zijn we met acht teams gestart met de VeiligPlus-aanpak”, vertelt Robby de Rooy. “We zijn nu in de derde ronde. Als projectleider probeer ik aanwezig te zijn bij alle dialogen. Ik wil er graag bij aanwezig zijn, ik wil voelen wat er leeft en hoe de ontwikkelingen gaan binnen de teams.”
Eerste ronde: teams voelen zich gehoord
De VeiligPlus-aanpak is gestart in teams waar agressie, intimidatie en escalatie speelt. Bij de dialoog binnen deze teams gaat het in het bijzonder over elkaar vertrouwen en afspraken maken over welk gedrag wel en niet acceptabel is. “Daar hebben we een heel interessante discussie over gehad”, vertelt De Rooy. “Medewerkers binnen de zorg komen vaak in aanraking met agressie. Het gaat erom wat je daarmee doet. Deel je het met je collega’s en maak je er afspraken over? Of neem je het mee naar huis en krijg je er buikpijn van? Dat was een belangrijk punt om te bespreken in de eerste ronde. Verder hebben we in de dialogen per keer een top drie gemaakt van punten die we bespreekbaar wilden maken met de bestuurder. En dan blijkt dat sommige dingen makkelijk op te lossen zijn. Het zijn soms kleine, maar wel structurele veranderingen. En nog belangrijker: zo’n team voelt zich gehoord.”
Daarom vindt De Rooy de rol van de Bezieler zo belangrijk. Bij Amsta Karaad zijn dat twee bestuurders. “Ze sluiten aan bij de teams en doen mee met de discussie. Ze zijn heel eerlijk en transparant in wat wel en wat niet kan. Ze hebben een intrinsieke motivatie om deel te nemen. Ze gaan vaker langs, ook buiten het project om, ze maken er ruimte voor in de agenda. Ik kan alleen maar hopen dat dat in de toekomst zo blijft.”
Tweede ronde: praten wordt makkelijker
De VeiligPlus-aanpak bestaat uit drie cycli die in een half jaar worden doorlopen. “Dat voelde als rennen. We hadden tien, elf weken per cyclus. De rondes zitten dus heel dicht op elkaar. Daardoor werd op de stellingen van de tweede ronde net zo gereageerd als in de eerste ronde. Toch was ronde twee geen herhaling van zetten. Het werd gemakkelijker om te praten over de thematiek, er was meer vertrouwen in de aanpak. Mensen geven aan dat ze het prettig vinden.”
Toch was er ook scepsis in de teams. “Ze zeiden: ‘We doen dit nu, maar wat gebeurt er straks?’ Dan zeg ik: ‘De borging ligt bij jezelf. Je krijgt tools aangereikt om vorm en inhoud te geven aan de dialoog, gebruik die dan ook.’ Ik heb er vertrouwen in. Mensen vinden elkaar. Voorheen was dat ook wel, maar met de VeiligPlus-aanpak hebben we het contact in een nieuw jasje gestoken.”
Derde ronde: teams vinden elkaar steeds meer
Inmiddels zit Amsta Karaad midden in de derde cyclus. “Ik haal veel energie uit de gesprekken, ik zie dat het onderwerp veiligheid op de agenda staat, iedereen doet zijn best om dingen voor het voetlicht te krijgen. Wel zie je verschillen in hoe de VeiligPlus-aanpak werkt. Het ene team zit steviger in het zadel dan het andere. In teams die elkaar nog wat moeten vinden, is het lastiger om elkaar aan te spreken op veiligheid. Maar juist in die teams is de VeiligPlus-aanpak goed aangekomen, het is een manier om het team sterker te maken. Iedereen kan zijn zegje doen over hoe het zit met zijn beleving van veiligheid. Dat is belangrijk. Ik gun het iedereen om zich veilig te voelen tijdens het werk.”
